ἄκρα σμίκρυνσις

[…] Φυσικὴ συνέπεια τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἄκρα σμίκρυνσις ἡμῶν, τουτέστιν ἡ κένωσις. Ἄνευ τῆς βαθείας ἐπιγνώσεως ὅτι εἴμεθα ἀληθῶς γεννήματα τοῦ ᾃδου ἐν τῇ πτώσει ἡμῶν, οὐδέποτε θὰ ἐπιτύχωμεν τοῦ πληρώματος τῆς μετανοίας. Ἡ ὁλοκληρωτικὴ μετάνοια ἀποσπᾷ ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ θανασίμου ἐναγκαλισμοῦ τοῦ ἐγωκεντρικοῦ ἀτομισμοῦ καὶ εἰσάγει εἰς τὴν θεωρίαν τῆς θείας παγκοσμιότητος τοῦ Χριστοῦ, «τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς εἰς τέλος» (Ἰωάν. ιγ´ 1) […]

Ὅστις δὲν προσήγγισε τὰ ὅρια τῶν καταστάσεων αὐτῶν, ἂς μὴ τολμᾷ νὰ ὀνομάζῃ Ἑαυτὸν χριστιανὸν ἄνευ φόβου καὶ αἰσχύνης, ἀλλ’ ἂς συνειδητοποιῇ μετὰ πόνου ὅτι εἶναι ἀνάξιος τῆς κλήσεως ταύτης. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω Μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω Ἑαυτὸν (ἀπαρνησάσθω πάσας τὰς προγενεστέρας αὐτοῦ ἀντιλήψεις καὶ ἰδέας) καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω Μοι… Εἴ τις ἔρχεται πρός Με καὶ οὐ μισεῖ… ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί Μου μαθητὴς εἶναι… οὐκ ἔστι Μου ἄξιος» (Ματθ. ιστ´ 24, ι´ 37-38, Λουκ. ιδ´ 26 καὶ 33).

Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθὼς ἐστί, Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1996